We kennen in Nederland 2 soorten winterpostelein: de witte en de roze bloeiende.

Afkomst
De roze winterpostelein (Claytonia sibirica) en de witte winterpostelein (Claytonia perfoliata) zijn planten uit de familie Montiacea. De plant is eenjarig, maar door de knolletjes in de grond die uitzaaien, komt ze eigenlijk altijd weer terug.
De roze soort komt oorspronkelijk uit Siberie/Oost Azie, zoals de naam Siberica ook al aangeeft. De andere soort is afkomstig uit Cuba. Beide soorten gedijen goed in de Nederlandse bodem. De plant wordt een 15-30 cm hoog en is winterhard tot zone 3, d.w.z. dat ze tot 15 graden vorst verdraagt.

Je kunt ze, zonder bloemen uit elkaar houden doordat bij de roze soort (links) de tegenoverstaande bladeren niet vergroeid zijn, zoals bij de witte winterpostelein. (rechtsonder)

De plant bloeit vanaf april. De roze bloeiende soort vormt dan een vrolijk tapijt van roze bloemen op een steeltje. De witte soort bloeit meer vanuit de bladoksel. Het is een fijne bodembedekker, want ze doet het ook goed onder struiken.

Verzorging
De plant stelt weinig eisen aan de bodem, maar wil wel graag een vochtige standplaats, met een PH liefst van boven de 7. De plant houdt niet van de warmte en zal dan snel doorschieten.

Zaaien.
De beste zaaitijd is vanaf september tot in februari. In tegenstelling tot zomerpostelein wil deze plant juist koele omstandigheden.

Eetbaar
De bladeren kun je zowel rauw als gekookt eten. Ze hebben meer smaak en zijn steviger als de zomerpostelein, die nog wel eens als “snotterig” wordt ervaren.
De kleine bladeren van de plant kun je het gehele jaar gebruiken. In de zomer kan de smaak  wat bitter worden, maar dan zijn er genoeg andere bladgroenten.
Doordat de plant tegen vorst kan, is het in het voorjaar een vroege bron voor vitamine C en het bevat mineralen als: calcium, magnesium en ijzer. Vroeger was het een belangrijk bestrijdingsmiddel tegen scheurbuik, omdat het veel vit. C bevat.

Er is veel mogelijk met winterpostelein op het gebied van eten.
– rauw in de stamppot, net zoals andijvie,
– roer het blad op het laatste moment door een pasta met saus,
– als aanvulling in een salade van bijvoorbeeld sla, walnoten en tomaat,
– stoven zoals spinazie.